Σχετικά με τα… απόκρυφα του Βατικανού, έχουν γραφτεί περγαμηνές επί περγαμηνών ήδη από τον μεσαίωνα (όταν ήταν γνωστό ως Ποντιφικό Κράτος), ενώ το πέπλο μυστηρίου που σκεπάζει την «Αγία Έδρα» της Καθολικής εκκλησίας αποτέλεσε τη Μούσα πολλών συγγραφέων, ζωγράφων ή σκηνοθετών.
Γράφει ο Χάρης Αποστολόπουλος
Το μυστήριο και η ίντριγκα είναι συγκοινωνούντα δοχεία με την ιστορία του ενώ είναι γνωστό πως το Βατικανό, αποτελεί ένα από τα πλέον αγαπημένα θέματα συζήτησης των συνωμοσιολάγνων και όχι άδικα! Κι αυτό, επειδή το ανεξάρτητο ιερό κρατίδιο της Ρώμης φροντίζει να κρατά τα μυστικά του πίσω από κλειστές και καλά φυλασσόμενες πόρτες. Από τους αμύθητους θησαυρούς που φυλάσσονται στα θησαυροφυλάκιά του μέχρι και τα χειρόγραφα που δεν θα έπρεπε επ’ ουδενί να δουν το φως της δημοσιότητας, τα οποία θρυλείται πως κρύβει, το Βατικανό παραμένει ένα ανεξιχνίαστο και μυστηριώδες μέρος, το άγνωστο του οποίου γοητεύει μοναδικά το κοινό.
Η “κατάρα” του Αγίου και οι “περίεργες” συμπτώσεις
Ένα μεγάλο ερωτηματικό που έχει παραμείνει για αιώνες είναι στο αν εκεί βρίσκονται τα οστά του Απόστολου Πέτρου. Η μόνη ιστορική αναφορά που υποστηρίζει ότι ο Άγιος Πέτρος μαρτύρησε και θάφτηκε στα υπόγεια του Βατικανού προέρχεται από τον Γαΐο και ανάγεται στα 200 μ.Χ., όμως για τους καθολικούς αποτελεί σχεδόν βεβαιότητα. Μια πεποίθηση που οδήγησε και τον Μεγάλο Κωνσταντίνο στην ανέγερση της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου, στο σημείο αυτό.
Οι πρώτες έρευνες ξεκίνησαν το 1624 στις στοές του Βατικανού, για την αναζήτηση των οστών του Απόστολου Πέτρου, οι οποίες λόγω “περίεργων” συμπτώσεων δεν κράτησαν για πολύ.
Ο Πάπας Ουρβανός VIII αρρώστησε, δεκάδες εργάτες έχασαν μυστηριωδώς τη ζωή τους, ενώ σταδιακά επικράτησε η δοξασία ότι ο Άγιος δεν ήθελε η ησυχία του να διαταραχθεί και για αυτό έστελνε κατάρα σε όποιον τολμούσε να τον ενοχλήσει. Ο φόβος αυτός ήταν αρκετός για να σταματήσει η έρευνα στην περιοχή τουλάχιστον για 300 χρόνια
Η νεκρόπολη παπών και Πρωτοχριστιανών
Ακριβώς κάτω από τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου , βρίσκεται η “νεκρόπολη των παπών” ενώ λίγο παραπέρα βρίσκονται θαμμένοι και πολλοί Πρωτοχριστιανοί. Η νεκρόπολη του υπόγειου του Βατικανού, έγινε γνωστή μέσα από το βιβλίο “Illuminati” του Dan Brown.Αυτά που αναφέρονται στο βιβλίο όπως οι περίφημες “τρύπες φιδιών” και στην πραγματικότητα είναι “σωλήνες για νεκρικές σπονδές”, περιγράφοντα με αρκετά γλαφυρό τρόπο από τον συγγραφέα:
“Οι πρωτοχριστιανοί πίστευαν στην ανάσταση των νεκρών, γι αυτό χρησιμοποιούσαν τις τρύπες αυτές για να ταΐζουν τους νεκρούς, χύνοντας μέλι και γάλα στις κρύπτες κάτω από το Βατικανό”
Η χρονομηχανή του πατέρα Ernetti
Υπάρχει μία ακόμη θεωρία για τους θησαυρούς που κρύβει το υπόγειο Βατικανό και αυτή είναι για τη χρονομηχανή του πατέρα Ernetti. Ο Francois Brune ένας γάλλος καθολικός ιερέας μέσα από το βιβλίο του “Το νέο μυστήριο του Βατικανού” υποστηρίζει ότι ένας καθολικός ιερέας, ο πατέρας Ernetti Pelegrino, λίγο πρίν ξεψυχήσει το 1994 του έκανε μια μεγάλη αποκάλυψη: πως κατάφερε να δημιουργήσει μια μηχανή του χρόνου με την οποία κατέγραψε την στιγμή της Σταύρωσης Του Ιησού. Σύμφωνα με τον Fracois Brune, η χρονομηχανή βρίσκεται στα υπόγεια του Βατικανού.
Το Βατικανό αποκαλεί την κλειστή στον κόσμο βιβλιοθήκη του «Archivum Secretum Apostolicum Vaticanum». Το λατινικό «Secretum» δεν σημαίνει βέβαια «μυστικός», όπως θα υπέθετε εύλογα κανείς. Η σωστότερη απόδοσή του θα ήταν «προσωπικός» ή «ιδιωτικός».
Πρόκειται ουσιαστικά για μια εκτεταμένη συλλογή από παπικές βούλες, πρακτικά, επιστολογραφία και ιστορικά κιτάπια της Αγίας Έδρας των τελευταίων τεσσάρων αιώνων. Ήταν ο Πάπας Παύλος Ε’ αυτός που διαχώρισε κατά τον 17ο αιώνα (1612) τα μυστικά αρχεία από τη βιβλιοθήκη του Βατικανού, νιώθοντας πως τα γραπτά των προκαθήμενων του ρωμαιοκαθολικισμού είχαν ιστορική αξία και έπρεπε να διασωθούν.
Γιατί διαχωρίστηκαν όμως από το κύριο σώμα της βιβλιοθήκης και, κυρίως, γιατί παρέμειναν ερμητικά κλειστά τόσο στο κοινό όσο και τους μελετητές; Αν εξαιρέσουμε μια χούφτα καθολικών θεολόγων που κατάφεραν να τρυπώσουν εντός τους, τα μυστικά αρχεία παρέμεναν σφαλιστά στο κοινό μέχρι το 1881, όταν ο Πάπας Λέων ΙΓ’ τα έθεσε στη μερική και υπό προϋποθέσεις διάθεση των ακαδημαϊκών.
Παρά ταύτα, μόνο εύκολο δεν ήταν για κάποιον, όσο όνομα κι αν είχε στην πανεπιστημιακή κοινότητα, να βρεθεί στην άλλη πλευρά της κλειδωμένης και πάντα φυλασσόμενης πόρτας. Κάτι που δεν έχει αλλάξει και πολύ τα τελευταία 200 χρόνια. Κατά πρώτον, η είσοδος απαγορεύεται ακόμα και σήμερα σε δημοσιογράφους, φοιτητές και ερασιτέχνες ιστορικούς. Ο ενδιαφερόμενος θα πρέπει πρώτα να αποδείξει πως είναι σοβαρός ακαδημαϊκός, με περγαμηνές και σχετικές δημοσιεύσεις, για να συζητηθεί αν θα του δοθεί πρόσβαση.
Ακόμα κι έτσι όμως, η κάρτα πρόσβασης θα λήξει έπειτα από έξι μήνες, κι έτσι καλό θα ήταν να μη σπαταλήσεις τον χρόνο σου τσαλαβουτώντας εδώ κι εκεί.
Όπως εκμυστηρεύτηκε σχετικά ένας πανεπιστημιακός που μπαινοβγήκε για λίγο στα μυστικά αρχεία, για να μπεις στο εσωτερικό τους πρέπει «να διαβείς την Πύλη της Αγίας Άννας, να περάσεις την Ελβετική Φρουρά, να διασχίσεις το Cortile del Belvedere και να δείξεις τις διαπιστεύσεις σου» (O’Loughlin, 2014).
Και βέβαια όταν βρεθεί ο μελετητής εντός τους, δεν περιεργάζεται τα αρχεία κατά βούληση! Αντιθέτως, δηλώνει ποιοι κατάλογοι τον ενδιαφέρουν και περιμένει υπομονετικά να τους φέρουν στα χέρια του. Αυστηρά τρεις τη μέρα! Όσο για τους προσεκτικά επιμελημένους και χειρόγραφους αυτούς καταλόγους, είναι γραμμένοι στη λατινική, άντε και την ιταλική.
Αρκετοί ακαδημαϊκοί έχουν αφήσει συνωμοσιολογικές αιχμές για τον τρόπο που παρέχεται η πρόσβαση στα αρχεία. Γιατί δεν μπορούν δηλαδή να κοιτάξουν στα ράφια; Αλλά και οι ίδιοι οι κατάλογοι παραείναι ογκώδεις και δύσχρηστοι, μιας και αντιπροσωπεύουν «50 μίλια [80 χιλιόμετρα] από ράφια και ντοκουμέντα που χρονολογούνται ακόμα και από τον 8ο αιώνα» (Keyser, 2015)!
Οι ιδιοτροπίες της Αγίας Έδρας δεν σταματούν όμως εδώ: «Αν μέσα σε λίγα λεπτά συνειδητοποιήσεις ότι αυτό που ψάχνεις δεν βρίσκεται στους καταλόγους που ζήτησες, είσαι αναγκασμένος να τα μαζέψεις και να φύγεις, μια πρόκληση για μελετητές με χρονικό όριο ή για όσους έχουν ταξιδέψει από μακριά», μας λέει ο O’Loughlin.
Πρόκειται για τρόπο πρόσβασης στα αρχεία που δεν διευκολύνει λοιπόν στα σίγουρα τη σοβαρή μελέτη. Κάποιοι έχουν ισχυριστεί μάλιστα πως η Αγία Έδρα παρέχει μεν πρόσβαση στην παπική βιβλιοθήκη σε λίγους και εκλεκτούς, ακόμα κι έτσι όμως με τρόπο που δεν ευνοεί την ουσιαστική ανάγνωσή τους.
Απαντώντας ίσως στις καταγγελίες των ερευνητών, το Βατικανό αποφάσισε το 2012, στην επέτειο των 400 χρόνων των μυστικών αρχείων, να εκθέσει σε μουσείο του κρατιδίου 100 αντικείμενα για πρώτη φορά στην πλούσια ιστορία του (Lux in Arcana). Εκατό ντοκουμέντα δεν είναι βέβαια ούτε η κορυφή του παγόβουνου, είναι όμως όλα όσα ξέρουμε ουσιαστικά για το υπάρχει εκεί μέσα!
Όπως είπαμε, κανείς δεν γνωρίζει τι άλλο υπάρχει στα χιλιόμετρα των διαδρόμων της μυστικής (εντός και εκτός εισαγωγικών) παπικής βιβλιοθήκης. Τόσο από την έκθεση όμως όσο και τα γραπτά των ακαδημαϊκών θεολόγων που έχουν καταφέρει να τρυπώσουν εντός των αρχείων, γνωρίζουμε για μια σειρά ιστορικών κειμηλίων που υπάρχουν εκεί μέσα.
Περίβλεπτη θέση κατέχει φυσικά η περγαμηνή των 60 μέτρων που περιέχει τα πρακτικά της δίκης των Ναϊτών Ιπποτών, που ξεκίνησε το 1307! Το μοναστικό τάγμα των Σταυροφοριών έπεσε θύμα, όπως ισχυρίζονται πολλοί, του χρέους που είχε συσσωρεύσει έναντί τους ο γάλλος βασιλιάς Φίλιππος Δ’, ο οποίος διέταξε στις 13 Οκτωβρίου 1307 να εξαφανιστούν από τον κόσμο. Ο Πάπας Κλήμης Ε’ αφόρισε τους Ναΐτες, αν και από τα πρακτικά της δίκης πληροφορήθηκε ο κόσμος ότι ο ποντίφικας ήθελε να τους συγχωρέσει, μόνο που εξαναγκάστηκε στον αφορισμό τους από τον Φίλιππο…
Εξίσου ενδιαφέρουσα είναι και η παπική βούλα του Αλέξανδρου ΣΤ’ το 1493 που χώριζε τον Νέο Κόσμο μεταξύ Ισπανών και Πορτογάλων! Στις 4 Μαΐου 1493, έναν χρόνο μετά την ανακάλυψη της νέας ηπείρου από τον Χριστόφορο Κολόμβο, ο Πάπας εκδίδει τη βούλα «Inter Caetera» που εκχωρεί τα νέα εδάφη στην Ισπανία, αφήνοντας το ανατολικό κομμάτι της αμερικανικής ηπείρου (τη σημερινή Βραζιλία) στα χέρια των Πορτογάλων.
Ακόμα και το παπικό φιρμάνι (Decet Romanum Pontificem) με το οποίο αφόρισε ο Λέων Ι’ τον Μαρτίνο Λούθηρο το 1521 υπάρχει στα μυστικά αρχεία. Αλλά και ένα γράμμα που είχε στείλει ο Μιχαήλ Άγγελος στον Πάπα Ιούλιο Β’ φυλάσσεται εκεί μέσα, με το οποίο τον ενημέρωνε πως οι φρουροί του Βατικανού δεν είχαν λάβει τους μισθούς τους εδώ και τρεις μήνες και απειλούσαν να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους!
Στις 8 Δεκεμβρίου 1854 ο Πάπας Πίος Θ’ εκδίδει το «Ineffabilis Deus», με το οποίο εγκρίνει επισήμως στον ρωμαιοκαθολικισμό το δόγμα της Άμωμης Σύλληψης, την πεποίθηση δηλαδή ότι η Παναγία συνελήφθη άσπιλη από την κηλίδα του προπατορικού αμαρτήματος. Η βούλα που βάθυνε τις δογματικές διαφοροποιήσεις της χριστιανοσύνης ενυπάρχει κι αυτή στην παπική βιβλιοθήκη.
Εξίσου ενδιαφέροντα είναι και τα πρακτικά της δίκης του Γαλιλαίου το 1633, του επιστήμονα που έψαχνε κι αυτός να εξορίσει τη Γη από το κέντρο του Σύμπαντος. Ο πρωτεργάτης της Επιστημονικής Επανάστασης είχε δεχτεί την εκκλησιαστική επίπληξη και παλιότερα (1616), είχε γλιτώσει όμως τις διώξεις λέγοντας πως επειδή συζητά την ηλιοκεντρική ιδέα δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι την ασπάζεται κιόλας. Για τον Πάπα Ουρβανό Η’ όμως τέτοιες δικαιολογίες δεν περνούσαν, κι έτσι η νέα παπική έρευνα τον έκρινε ένοχο ως αιρετικό.
Ακόμα και επιστολές τόσο του Αβραάμ Λίνκολν όσο και του Τζέφερσον Ντέιβις (κανείς τους καθολικός!) έλαβε ο Πάπας Πίος Θ’, προσπαθώντας να τον φέρουν στην πλευρά της Ένωσης ή της Συνομοσπονδίας, αντίστοιχα! Αμφότερες γραμμένες το 1863, στον κολοφώνα του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, ήταν οι απέλπιδες προσπάθειες των δυο ηγετών να προσεταιριστούν το Βατικανό και τη δύναμή του για τους πολεμικούς τους αγώνες. Χαρακτηριστικό εδώ είναι το γεγονός ότι ο Λίνκολν ξεχνά βολικά να αναφερθεί στον εμφύλιο σπαραγμό που ταλάνιζε τη χώρα(!), την ίδια ώρα που ο ηγέτης των Νοτίων δίνει έμφαση στο σφάξιμο των πολιτών του από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Τελειώνοντας, ιδιαίτερη θέση κατέχει μεταξύ των λιγοστών φανερών ντοκουμέντων της παπικής βιβλιοθήκης η βούλα του Πάπα Ιννοκέντιου Γ’ που καλεί το 1198 σε νέα σταυροφορία στους Αγίους Τόπους. Το φιρμάνι του Ποντίφικα ήταν πράγματι το αρχιμήδειο σημείο της Δ’ Σταυροφορίας, η οποία θα κατέληγε στη φράγκικη κατάληψη της Κωνσταντινούπολης.
Κι ενώ ο Πάπας είχε ευλογήσει τη σταυροφορία, όταν πληροφορήθηκε τη βίαιη λεηλασία της Βασιλεύουσας, δεν είχε άλλη επιλογή παρά να την καταδικάσει ως «υπόδειγμα οδύνης και έργο του Σατανά».
Τα αρχαία συγγράμματα με τα μεγάλα μυστικά
Δεκάδες χιλιόμετρα κάτω από τη γη εκτείνονται οι τεράστιες βιβλιοθήκες του Βατικανού, που φέρονται να περιέχουν έναν αμύθητο θησαυρό αφού δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν, πως ανάμεσα στα βιβλία του φιλοξενούνται σε αυτές ότι υπάρχουν αρχαία συγγράμματα που θεωρούνται χαμένα ή έστω παραμένουν άγνωστα στο ευρύ κοινό. Κείμενα που αν ποτέ δοθούν στη δημοσιότητα θα αποκαλύψουν μυστικά και αλήθειες που θα αλλάξουν για πάντα την ιστορία της ανθρωπότητας όπως την ξέρουμε.
